California dreaming

Mijn verhaal begint heel lang geleden. In de tweede helft van 1984. Ik was toen 18 jaar oud, zat in de 3de klas WTB van de MTS in Doetinchem en moest dat jaar stage lopen. Ik met mijn drang naar avontuur had het in mijn hoofd gehaald om dat stage jaar niet in NL maar in het buitenland te doen. Na wat aandringen bij de toneelcoördinator van de school kreeg ik toestemming mits ik aan een aantal voorwaarden zou voldoen. Ik nam contact op met mijn tante in Los Angeles, Californie vroeg haar of ik een jaar bij haar in kon trekken en of ze nog een leuke podium plek voor me wist. Dat leek allemaal geen probleem een slaap kamer had ze wel en ze kende een paar mensen waar ik zo aan de slag kon.

Ik reed inmiddels al een poosje in een Dsuper5 en een DS23IE. Beide auto’s werden door mij voor vertrek naar LA netjes in de garage gepropt om daar een jaar op mij te wachten zodat ik er bij terugkomst in NL weer mee kon rijden. Meteen nadat het schooljaar erop zat, denk ik dat het eind juni begin juli was, vertrok ik naar LA. En geloof me, 18 jaar, voor het eerst in een vliegtuig naar een ver onbekend land was echt een avontuur. Ik voelde me vreemd en moest schipperen tussen opgewonden zijn en verdrietig. Maar er was geen weg terug.

Aangekomen in LA had ik de nodige dagen nodig om te wennen aan alle nieuwe indrukken. Ook was me snel duidelijk geworden dat het niet makkelijk is voor een buitenlander om zonder werkvergunning (greencard) te werken in de USA. Toen ik me melde bij de bekende van mijn tante waar ik stage zou gaan lopen en deze mij vroeg of ik een werkvergunning had kreeg ik direct te horen: ‘sorry, maar zonder werkvergunning mag je hier niet werken. Daar zat ik dus, in LA zonder stage adres. Wat nu?

Na een aantal pogingen bij de emigratie dienst en wat andere kansloze acties was het wel duidelijk dat dit op een legale manier niet zou lukken. Na ongeveer 4 weken in LA kwam mijn tante met het idee om eens bij haar oude Citroen garage langs te gaan. Ze hadden in de jaren 60 en 70 altijd in een DS gereden en misschien kon de eigenaar mij helpen. Met veel twijfels vertrok ik dus naar Pico Blv. in Santa Monica waar de garage was gevestigd. Het was een kleine garage op een hoek. In de showroom stonden 2 Citroens en buiten nog eens 10 projecten. Ik kwam het terrein oplopen, zag een man van in de 50 staan en vroeg of hij de eigenaar was.

Zijn antwoordt was bevestigend en ik vertelde hem dat ik verstand had van Citroens en op zoek was naar een stageplek. Mijn engels was destijds slecht en het klonk als ‘I know Citroen’ De man keek op en vroeg of ik in het bezit was van een overal. Het antwoordt was ja. Dan kun je morgen beginnen was zijn antwoordt en 5 min. laat was ik op de terugweg nog steeds verbaasd over zijn antwoordt.

Ik heb een jaar bij deze Citroen garage gewerkt. De eigenaar Don was getrouwd met een fransman en was Citroen dealer geweest van kort na de oorlog tot 1973 toen Citroen de export van Citroens stopte. Daarna was het voor hem moelijk zijn hoofd boven water te houden maar aangezien hij besmet was met het Citroen virus hield hij vol. Hij had steeds meer problemen goede monteurs te vinden en nadat de laatste mexicanen waren ontslagen bleef hij alleen werken. Het werd mij in de loop van dat jaar duidelijk dat ik een soort van gift uit de hemel voor hem was en zijn garage beleefde dan ook een kleine opleving.

Ik heb in dat jaar veel van de DS en SM geleerd en een fijn stage jaar gehad. Ook had ik mijn engels goed opgehaald en mijn vliegbrevet gehaald. Don had ook zijn eigen vliegtuigje en met hem heb ik ook diverse trips in de woestijn gemaakt waar hij een range heeft met een eigen landingsbaan.

Inmiddels zijn we 20 jaar verder. Ben na mijn MTS de luchtvaart in gerold en daarmee tot nu toe mijn geld verdient als monteur en later als piloot. Mijn Citroen hobby heb ik op een gegeven moment verruilt voor de luchtvaart en alle andere dingen van het leven zoals werken, kinderen krijgen en trouwen. Wel merkte ik dat bij het zien van een DS er een gevoelige snaar werd geraakt. Het alom bekende virus.

Een aantal jaren geleden, inmiddels piloot op een zakenjet, gescheiden en een vriendin begint het Citroen virus op te spelen. Ik besluit weer contact te zoeken met mijn oude stage baas Don en weer op zoek te gaan naar een snoek. Dit komt helemaal in een stroomversnelling als ik ontslag krijg eind vorig jaar. Don had mij via de telefoon al laten weten dat hij zit te springen om hulp voor zijn Citroen Projecten. En verstandig of niet maar ik heb een ticket geboekt naar LA om aan een nieuw avontuur te beginnen. Het hierop volgende gedeelte is een verslag van deze reis.

1 maart 2004

Mijn vlucht KL601 vertrekt om 11.20 vanaf Schiphol. Alles verloopt volgens planning en we landen om 14.30 LT op LAX. Don is inmiddels 79 jaar en hij komt me ophalen van het vliegveld. Ik verwacht niet dat hij mij snel zal herkennen dus moet ik goed opletten. In de aankomst hal heb ik hem snel gevonden. Zittend op een stoel iets verder in de hal zit hij niet veel veranderd maar wel iets ouder uitziend. We begroeten elkaar en het valt me direct op dat hij niet zo makkelijk meer loopt. Hij heeft een jaar ervoor een nieuwe heup gekregen en hij staat ook onder controle voor zijn hart. We gaan naar de parkeerplaats waar zijn auto staat. Ik had me helemaal voorbereid in een DS of SM het vliegveld te verlaten maar tot mijn verbazing rijdt hij in een oude Jaguar.

Op de weg terug rijden we over Pico blv. En stop bij de oude Garage die hij nu verhuurt heeft. De eigenaar betaald hem de huur en we kletsen wat over auto’s en vroeger. Don vertelde telkens weer hoe mijn eerste woorden waren toen ik in 1984 bij hem binnen liep. Daarna reden we naar een spuiterij waar een van zijn SM’s nieuw gespoten stond te wachten om opgehaald te worden.

Daarna zijn we naar zijn huis gegaan waar we iets hebben gegeten en gedronken. Er werdt een plan gesmeet wanneer we naar de range in de dessert zullen reizen om aan de auto’s te werken. Het is een rit van 5 uur met de auto. Don maakt een opsomming van al zijn Citroens die hij daar heeft staan en tot mijn grote verbazing zijn het er geen paar maar meer dan 40 stuks. Meest Dsen en SM’s maar ook 2cv’s HY en tractions. Na een avondeten met iets te veel wijn gaat bij mij rond 20.00 uur het licht uit. Ik was ook al 24 uur op de benen.

2 maart 2004

Zoals het hoort bij een jetlag was ik natuurlijk veel te vroeg wakker. De vrouw van Don was ook vroeg op en had koffie gemaakt. Don zelf moest naar de dokter voor controle en ik had tijd om een paar telefoontjes te plegen en met Lisette wat bij te praten. Het bleek al snel dat zij niet blij is met de Citroen escapades van haar man. Hij is een dromer verteld ze mij. Al haar verdiende geld met onroerend goed stopt Don in het restaureren van zijn auto’s maar er zijn 40 niet afgeronde projecten en te duur om ze met winst te verkopen.

Buiten dat is hij 79 jaar, heel langzaam en verschrikkelijk eigenwijs. Ik vertel dat ik hem wel een beetje begrijp en ze vindt mij ook een dromer dat ik nog een bedrijfje zal starten in oude Citroens. Ik ben een beetje verbluft maar heb ook direct een goed beeld van hoe de situatie er voor staat. Ik voel wel dat ik een uniek verhaal heb voor Citroen freeks en besluit het verhaal op papier te zetten en veel foto’s te maken.

’s Middags ga ik met Don naar Jerry Hathaway van de bekende SM world. Hij heeft de motor en versnellingsbak van Don’s SM onder handen genomen. Ik neem meteen de gelegenheid om veel aan hem te vragen over de motor en onderdelen die ik voor mijn eigen SM nodig heb.

Op nog wat sociale contacten na gebeurt er die dag weinig meer.

3 maart 2004

Vandaag ga ik met een bekende uit Nederland op pad. Hij importeert auto’s uit de USA en heeft mij gevraagd mee te gaan. Via en aantal adressen komen we in Long Beach bij de transporteur terecht. Het is een Nederlander. Roy moet er snel een paar zaken regelen en een doos met onderdelen in een van zijn boten leggen die op het terrein staan te wachten voor transport. Dit geeft ons de kans over het terrein te lopen. Roy had er een SM zien staan en ik was benieuwd waar deze naar toe zouden gaan. Het terrein is niet al te groot en ik tel al snel 5 sm’s die staan te wachten op transport. Zij zijn allemaal in een belabberde staat maat geen van hen heeft sporen van roest. Ik besluit later met de transporteur te bellen om meer te weten te komen over deze auto’s.

Ik bezoek later die dag nog wat oude bekende.

4 maart 2004

De volgende morgen vertel ik Don dat ik al mijn sociale verplichtingen heb afgerond en dat ik klaar ben voor de reis het dessert in en aan zijn Citroens te gaan werken. We besluiten die dag te gaan rijden. Don is altijd heel zwijgzaam en ook loopt hij langzaam. Ik pak mijn koffer. Die morgen gaan we eerst nog naar een aantal winkels om de nodige spullen te kopen. Een nieuwe accu voor een DS en diverse olieen e.d Uiteindeliik verlaten we om 14.00 zijn woning in LA en zijn opweg. Het is een lang rit en om een uur of zeven. We praten onderweg over Citroen’s, de tijd dat ik voor hem werkte, de auto’s op de ranche en zelfs over de nieuwere XM en C5. ’s avonds passeren we de laatste mogelijkheid om boodschappen te doen. Het is dan nog 1,5 uur rijden. We kopen de Jaguar helemaal vol met proviant voor de komende 2 weken en vervolgen onze weg. Om ongeveer 20.30 komen we aan bij zijn landgoed en rijden met de Jaguar via de landingsbaan richting een aantal Citroens waarvan ik er een paar bekend voorkomen uit de tijd dat ik bij hem in dienst was. Na het uitladen van de spullen en een bord meegebrachte macaronie met een wijntje is het tijd om te gaan slapen. De volgende dag gaat ons werk beginnen.

5 maart 2004

De grote dag is aangebroken. Ik ben vroeg wakker. 5uur. Ik schrijf nog wat in mijn computer en om 6.30 zit ik met Don aan de koffie. Hij snijd twee sinaasappels van de boom voor het ontbijt. Ik kan niet wachten om naar buiten te gaan en de Citroens op te zoeken. Uiteindelijk ga ik om 07.30 uur in mijn eentje naar buiten op zoek naar Citroens. Via de achterkant van de ranche loop ik langs een heg tussen een caravan en wat bomen in de richting van de hangaar.

Plotsklaps sta ik oog in oog met wel 15 Auto’s. Er staat een rij met tracties, een rij met SM’s, een rij met Dsen en een rij met DS pauzes. Ertussen staan een paar 2cv’s en een HY. Ik kan mijn ogen niet geloven. Langzaam loop ik het hele terrein over. Er staan links en rechts tussen 3 grote containers en achter de hangaar nog tientallen auto’s. Allemaal komplete auto’s die geen spoor van roest vertonen maar duidelijk zwaar te lijden hebben gehad van de zon.

Nog later gaat Don mee en opent de hangaar duren en containers. In de hangaar staan nog 7 Citroens en zijn vliegtuig. De containers zijn afgeladen vol met nieuwe en gebruikte onderdelen. Ook buiten en in de hangaar zie ik overal nieuwe en gebriukte onderdelen. Er staan tientallen versnellingsbakken en motoren van zowel DS, SM als tracties. Het is te veel om op te noemen.

We maken een plan voor de dag. Als eerste gaan we de DS 21 waarin Don het laatst heeft gereden onder handen nehmen. Hij is tijdens een ritje in de buurt onwel geworden en tegen een boom aan gereden. Het rechter spatbord en de bumper moeten worden vervangen. We zijn de hele dag bezig totdat om 6 uur de avond invalt en we niets meer kunnen zien. Morgen zal ik deze snoek weer opbouwen zodat ik aan de ernaast staande SM kan beginnen.

6 maart 2004

Weer vroeg wakker van de jetlag. Ondanks de barbecue van gister avond voel ik toch dat ik trek heb. Ook Don is vroeg uit de veren en we besluiten dat er vandaag eieren met spek op het menu staan. Na het ontbijt begint Don te praten over vroeger. Hij is een man van weinig woorden. Soms is het minuten lang doodstil en lijkt het wel of hij een zin of gesprek aan het voorbereiden is. Dan verteld hij maar is de aanloop naar het onderwerp heel lang. Maar deze keer heeft hij duidelijk eenbelangrijk onderwerp. Het is eigenlijk een antwoordt op mijn vraag wat hij nu allemaal van plan is met zijn Citroens. Hij vertelde dat hij nog een grote schuur zal bouwen om alle andere auto’s binnen te kunnen zetten.

Welke auto’s hij nog klaar zal maken en als laatste zegt hij dat als hij komt te overlijden alles wat met Citroens te maken heeft aan mij na zal laten. Hij had mij dit al eens door de telefoon gezegt dus een echte verrassing was het niet. Hij zal dit op papier zetten zodat hij mij en zijn vrouw een kopie kan geven. Hij is duidelijk bezorgt dat al zijn spullen anders bij het oud ijzer terecht komen. Er is namelijk niemand in zijn naaste omgeving die interesse heeft in ook maar enig Citroën. Er is ook heel veel gereedschap van Citroen. Van de Tractie tot de SM.

Don laat me ook foto’s zien van de modder de stroom die ze hier hebben gehad. Het was me buiten al opgevallen dat er diverse zandbulten liggen gevuld met Citroen onderdelen. Een triest aanblik. Ik heb het plan in deze weken zoveel mogelijk wat buiten staat te redden van de zon.

7 maart 2004

Ik realiseer me pas later op de dag dat het zondag is. Het benul van tijd is bij mij compleet verdwenen.

Vandaag de grijse DS 21 afgemaakt en met deze auto gereden. Nr. 1 is klaar. Een start gemaakt met project nr. 2 een witte SM.

8 maart 2004

Het werk aan de witte SM valt mee. Nieuwe accu en brandstofpomp. Verstopte brandstof slang bovenop de tank en de vlotter naalden schoon gemaakt en daar gaat ie. Nr. 2 rijdt weer.

Zelfs nr. 3, een ligt blauwe DS krijg ik nog aan het lopen vandaag. Morgen verder.

9 maart 2004

Vandaag had ik een beetje last van de bonen van gister. Ik geloof dat ik een dag meer gas heb geproduceerd dan slogteren in een heel jaar. Het was vandaag een beetje klungeldag. Heb de hangaar deur gerepareerd. Verder een heleboel plaatwerk verplaatst naar een veiliger positie. Een echte opruimdag dus.

10 maart 2004

Heb de hele dag buiten plaatwerk verzamelt. Het is me nu ongeveer duidelijk wat de modder stroom heeft aangericht. Don heft me foto’s laten zien van de hangaar. En nu ik dit plaatwerk uit het zand heb gehaald weet ik hoe het gegaan is. Ik heb zelfs SM deuren die totaal verdwenen waren onder het zand vandaan gehaald. Kompleet gevuld met heel fijn zand. Recht op gezet en leeg geklopt totdat alles eruit is. Gelukkig is alles nog bruikbaar maar waarschijnlijk heeft het er voor de regen nog als nieuw uitgezien. Heb net gedoucht.

Het is eind van de middag en dadelijk rijden we terug naar LA om daar afschijt te nemen van Lisette. Ze gaat voor een paar dagen naar Las Vegas en we moeten haar naar het vliegveld brengen en de hond meenemen. Het geeft ons de gelegenheid om in LA een paar dingen te regelen en dan voor het weekend weer terug te komen naar de Ranche.

11 maart 2004

Vamorgen Lisette naar LAX gebracht. Daarna naar SM Worrld gereden. Heb daar een stuurhuis, stuur en cilinder voet bouten voor m’n SM gekocht. Althans, Don heeft ze voor me betaald. Bij elkaar z’n 620 dollar. Deze onderdelen hebben we dezelfde middag nog naar Long Beach gereden en in de boot van Roy gelegd voor transport naar NL. Met Don Chili Con Carne gegeten. Tijdens het eten heb ik hem verteld wat ik denk van het erven van zijn Citroen spullen. Ik heb hem de voor en tegens opgenoemt en de opties om het anders te doen. Komt er op neer dat ik liever nu begin met eens per jaar een container weghalen dan alles binnen drie weken als hij er niet meer is. Het plan is om morgen terug te gaan naar de Ranche.

12 maart 2004

Alles weer ingepakt, band laten plakken van de Jaguar. Op de heen weg hadden we een lekke band. Ik heb nu het grootste gedeelte van de reis gereden. Kwam er achter dat de ranche aan route 66 ligt. Het staat me faag bij dat hij me dat 20 jaar geleden ook al eens had verteld.

Don vraagt zich af of hij dinsdag op de verjaardag van zijn vrouw weer terug moet zijn in LA. Dat lijkt me niet meer dan logies. Dus moeten we dinsdag weer terug. Het heeft ons al met al wel 5 dagen gekost om met Lisette rekening te houden. Jammer maar het zij zo.

13 t/m 15 maart 2004

De laatste 3 dagen heb ik alleen maar besteed aan het schoonmaken en opruimen van de hangaar. Dat zal zeggen een heleboel onderdelen in een van de containers gepakt. Dit was niet efficiënt ingeruimd. Alle auto’s uit de hangaar gereden en het meest zand eruit gekruit. Veel van het zand heb ik nog gezeeft om kleine onderdelen eruit te halen. Op maandag avond stond alles weer in de hangaar. Auto’s gewassen, vloer schoon. Er stonden twee auto’s meer binnen dan toen we aankwamen. Als de andere kant van de hangaar ook wordt schoongemaakt moeten er nog twee meer bij kunnen.

16 maart 2004

Het was vroeg op vanmorgen. Rond 8 uur vertrokken op weg naar Los Angeles. Ik heb het grootste gedeelte gereden en Don heeft geslapen. Die twee weken hard werken zijn hem zwaar gevallen geloof ik. Terug in Santa Monica hebben we chocolade gekocht voor Lisette. Vanavond gaan we uit eten voor haar verjaardag. Nog twee dagen en ik ben weer op weg naar huis.